4. Przyczyny i etapy procesu przebudzenia.

Proces przebudzenia, mimo że jest nieskończony, jest kompletny wtedy, gdy znajdujesz odpowiedzi na trzy fundamentalne pytania: kim jestem, po co tu jestem i kto kreuje moją rzeczywistość.

Tylko wtedy, gdy wiesz kim jesteś, po co tu jesteś i że cała moc jest z tobą, możesz uwolnić się od wierzeń, które cię ograniczają. To zmienia całe twoje doświadczenie życiowe.

Proces przebudzenia możemy podzielić na pięć etapów.

Pierwszy etap – NASIONO.

Proces przebudzenia jest jak proces rozwoju drzewa. Drzewo wyrasta z nasiona.

Przebudzenie zaczyna się w momencie, gdy twoje dotychczasowe wierzenia zaczynają cię uwierać i zaczynasz dostrzegać ich ograniczenia.

Przychodzi w twoim życiu taki moment, gdy nie możesz swoją dotychczasową prawdą, wytłumaczyć pewnych rzeczy. Ta twoja prawda już ci nie wystarcza. To, co dzisiaj uważasz za swoją prawdę, to, jak dzisiaj widzisz siebie, swój sens życia i kto ma na nie wpływ, już ci nie wystarcza. Ten moment to jest pierwszy etap przebudzenia, od tego wszystko się zaczyna. W tym momencie siejesz ziarno, z którego wyrasta twoje nowe drzewo wierzeń.

Drugi etap – KIEŁKOWANIE.

Ziarenko, które zasiałeś w pierwszym etapie, w etapie drugim zaczyna kiełkować i powoli się rozwijać. Na tym etapie zaczynasz szukać swojej nowej prawdy. Jest to etap eksperymentowania z różnymi filozofiami, praktykami, religiami, substancjami psychodelicznymi, uciekaniem od umysłu, uciekaniem od ego itp. W tym etapie nie ma złych dróg. Są tylko drogi krótsze i dłuższe. Żeby się przekonać, czy dany nurt jest dla ciebie czy nie, musisz go spróbować. Jeśli wchodzisz w coś i to ci nie odpowiada, to nie idź tą drogą. Weź inny nurt i jeśli on ma dla ciebie sens, to się nim zajmij.

Uważam, że przebudzenie to jest proces intelektualny, więc jeśli musisz coś robić, musisz zażywać jakieś substancje, wykonywać jakieś rytuały, spędzić dziesięć dni w jakimś lesie, to to wszystko nie jest przebudzeniem. Na tym etapie bardziej polecałbym czytać, słuchać, niż coś robić, bo można wpaść w pułapkę duchowości, która wcale cię nie przebudza, a tylko zamienia ci jedne ciasne buty na inne ciasne buty.