Musisz zrozumieć, że ani twoją rolą nie jest uszczęśliwienie twojego taty, ani w drugą stronę.
Jeśli masz w sobie poczucie, że ty musisz zaspokoić wizję swojego ojca, to szukasz u niego aprobaty. Jak szukasz aprobaty, a on nie aprobuje to masz problem. Z drugiej strony - jeżeli on coś aprobuje, a to nie jest po twojej drodze, to też jest problem. Na to, co on czuje i myśli nie masz żadnego wpływu. Masz tylko wpływ na to, co ty myślisz, co ty czujesz. I to nie jest tak, że ojciec ci coś zaburza, tylko ty ojcu pozwalasz zaburzyć. Każdy człowiek jest w 100% odpowiedzialny za swoje emocje, więc jak ty w tej relacji ze swoim tatą czujesz się wzburzona, dotyka cię to jak on coś mówi, to wynika z tego, że ty przypisujesz autorytet twojemu ojcu, potrzebujesz tej aprobaty od niego, jak jej nie masz, to rzeczywiście czujesz się zraniona. Masz też jakąś taką koncepcję jego roli w twoim życiu i jak on do tej koncepcji nie dorasta, to też czujesz jakby mu nie zależało. Musisz zrozumieć, że ani twoją rolą nie jest uszczęśliwienie twojego taty, ani w drugą stronę. Jeżeli masz w sobie potrzebę, że twój tato lub ktokolwiek inny, musi cię uszczęśliwiać, jeżeli komukolwiek dasz takie zadanie, to zawsze będziesz miała problem. Bo oczywiście ludzie są ludźmi i warunki są warunkami, czasami warunek będzie spełniony, będziesz szczęśliwa, ale kiedy ktoś ma zły dzień, zły rok, złą dekadę, to już nie jest fajnie, a na to nie masz wpływu.