Jest różnica między pragnieniem a fantazją. Jest również różnica między impulsem a lekkomyślnością. Impuls od twojego inner being nigdy nie wiąże się z negatywną emocją. On nigdy cię nie wysyła na drogę cierpienia. Jeżeli impuls od twojego inner being równa się komornik za dwa tygodnie, to nie był to impuls od twojego inner being, bo nikt się nie cieszy z tego, że ma komornika na koncie. Jeżeli jednak pojechanie na wakacje, na które wiesz, że cię nie stać, nie rodzi w tobie negatywnych emocji, to nie ma problemu.
Jeśli starasz się ufać, to nie ufasz. W staraniu się jest już wysiłek. Robiąc z czegoś poważną sprawę, robimy z igły widły. To nam nigdy nie służy. Jeśli nie zapłacenie długów nie kończy się twoją śmiercią, to nie jest tak poważna sprawa. Dołożenie etykietki do czegokolwiek „poważna sprawa” od razu robi z tego potwora.
Dylemat twój jest taki: albo podążam za swoimi impulsami, którym towarzyszą pozytywne emocje, co wiąże się z wydaniem pieniędzy przeznaczonych na spłatę długów, albo ich nie słucham i zostawiam te pieniądze na spłatę zobowiązań. Z drugą opcją czujesz się średnio, więc wybór jest jasny. Ale pytanie jest czy nie masz na rachunki na jutro i do Hiszpanii jutro jedziesz? Bo jeśli tak, to ja ci nie wierzę, że się dobrze z tym czujesz. Ale jeśli tak żyjesz od paru miesięcy, to masz parę miesięcy dowodu na to, że pieniądze się znajdują, jak ich potrzebujesz.
Każde zdanie, w którym znajduje się „powinno”, to już jest wierzenie. Nie ma tutaj właściwe/niewłaściwe. Masz impuls jechać na wakacje -> jedziesz na wakacje → czujesz się dobrze → w czym jest problem? Musisz być szczera przed samą sobą. Tak naprawdę każda karta kredytowa od twojego inner being nie ma limitu. Nie ma pieniędzy, których nie możesz zamanifestować, tylko nie możesz ich zamanifestować, wierząc w to, w co wierzysz, wierząc, że za chwilę ich nie będzie. Skupiasz się wtedy na ich braku, a nie na manifestacji.
Tak naprawdę w ogóle nie ma limitów, można mieć wszystko — Hiszpanię, biznes, pieniądze, żonę, kochankę, wszystko można mieć. Nie ma limitów. Ten wszechświat jest oparty na obfitości, nie na braku. To nasze wierzenia narzucają nam ten brak. Ale jeżeli naprawdę możesz powiedzieć sobie z czystym sumieniem, że jadąc na wakacje, nie mając na rachunek za dwa tygodnie, czujesz się dobrze, to jak masz pieniądze na wakacje i na nie jedziesz, to wtedy nie ma problemu. Bo wtedy wierzysz, ufasz i wiesz, że pieniądze przyjdą, jak będzie potrzeba.
Impuls to jest Pani, która idzie ulicą, nagle poczuje impuls, żeby wejść do Empiku, kupuje ołówki i po raz pierwszy w życiu coś rysuje. Takie oko Pani narysowała i mi przesłała, że jak je zobaczyłem, to po prostu to oko płakało. Pierwszy jej rysunek w życiu. To jest impuls. Jak masz impuls na wakacje to pytanie czy to jest impuls? Impuls to nie jest nawyk — jak robisz coś codziennie, to już nie jest impuls. Jak codziennie chodzisz po kawę do Starbucksa, to nie jest impuls. Jak codziennie chodzisz na kawę do Starbucksa, a nagle pójdziesz do Costa Coffee, to jest impuls. Impuls nie jest elementem rutyny czy nawyku.
Ale odnośnie kwestii pieniędzy, to nie da się myśleć o braku pieniędzy, nie podlewając tego tematu, nie dolewając tam oliwy do ognia. Brak pieniędzy to jest chwast, a nie słonecznik. Więc jak nie umiesz skupić się pozytywnie na pieniądzach, a bardzo mało osób umie, to zmień temat. Jak poczujesz impuls, to kup kupon na loterię. Ale to musi być impuls, to nie może być logiczna konsekwencja procesu myślowego. Impuls jest kompletnie niezgodny z tym, co byś normalnie zrobiła — taki impuls mam na myśli.
Comments