Tutaj nic nigdy nie jest do końca życia, ta rzeka zawsze płynie. Podejmowanie decyzji do końca życia zawsze jest bez sensu, bo być może zatęsknisz za salsą za pół roku, może spotkasz kogoś, kto kocha salsę. Można znaleźć na nowo radość w tym samym, co radości nie daje ci dzisiaj, więc nigdy żadnych mostów nie pal, drzwi za sobą nie zamykaj. Jak ci nie daje radości na dzisiaj, to ok, ale to nie znaczy, że nigdy tego nie podejmiesz. Jak cię zawoła kiedyś w innym kontekście, z inną osobą i poczujesz tą ekscytację, to oczywiście idź i tańcz.
Jeśli bardzo coś cię stresowało, to jak już będziesz w jakimś fajnym miejscu, to się nad tym zreflektuj, bo tam na pewno coś jest. Tylko ty możesz to znaleźć. Za tym na pewno jest jakieś wierzenie, które ci nie służy. Jak ktoś się tak stresuje zwykłą relacją klient-dostawca, to tam gdzieś jest coś. Myślę, że część tego oporu jest przed reakcją tej osoby, przed opinią tej osoby o tobie, co on sobie pomyśli. Czasami wiedza, że powinnam coś zrobić, a zrobienie tego, to są dwie inne rzeczy. My mamy mnóstwo rzeczy w swoim życiu, które wiemy, że nie powinniśmy robić, a dalej robimy, bo właśnie nie ma w nas tej odwagi.
Potencjał ma każdy nieograniczony. Ja bym nigdy nie zmieniał pracy w takiej sytuacji, że masz oczekiwania, które nie są w tej chwili spełniane przez jedną osobę. Wolałbym, żebyś ty zaczęła szukać pracy, albo w ogóle jej nie szukać, ona sama cię znajdzie, w miejscu, gdzie ty masz w tym swoim ogrodzie więcej słoneczników niż chwastów, bo są aspekty tej pracy, które naprawdę dają ci przyjemność i jak się na nich skupisz, jak się na nich zafiksujesz, to te wszystkie niedociągłości, które dzisiaj zauważasz, przestaniesz zauważać i wtedy albo szef się zmieni, albo jakiś headhunter do ciebie przyjdzie. Ja bym nigdy nie skupiał się za bardzo na samym procesie, na tym, że trzeba zakasać rękawy i szukać pracy. 99% tego wszystkiego to jest twoja energia, twoja wibracja. Sama manifestacja to czubek góry lodowej. Nawet jak te rękawy zakasasz i zaczniesz tej pracy szukać, wysyłać 40 CV dziennie, włożysz w to dużo wysiłku, to nie możesz znaleźć pracy tej, której szukasz, tej, której chcesz, dopóki wibracyjnie nie jesteś w tym miejscu, gdzie ta praca jest. Ja skupiłbym się na tym jak znaleźć radość w tym, co robisz i jak ją znajdziesz, to któregoś dnia zobaczysz, że idziesz do pracy, podskakując na jednej nodze — to jest czas na magię.
Dlaczego chcesz w ogóle na studia iść? Nie ważne co robisz, ważne dlaczego to robisz. Nikt nigdy nie stoi w miejscu. Jak idziesz na studia, wydajesz tyle pieniędzy i czasowo się tak angażujesz i robisz to po to, żeby siebie dowartościować, to miejsce, z którego to robisz, jest negatywne. Dlatego, że żeby się dowartościować, najpierw musisz dojść do wniosku, że stoisz w miejscu, że tracisz swoją wartość i to jest negatywne miejsce. Ja bym robił tylko to, co ci daje przyjemność, ekscytuje cię. Jak masz pasję, jakiś temat, który cię fascynuje i chcesz go zgłębić jeszcze bardziej, to to jest powód pójścia na studia. Wtedy ani pieniądze, ani czas nie są istotne, bo ta pasja cię pożera, ta ekscytacja cię tak napędza, że tam nic innego się nie liczy. Robienie tego po to, żeby mieć kolejną gwiazdkę na CV, jest motywacją, ale to nie jest wibracyjnie pozytywne, bo robisz to z miejsca braku. Patrzysz na siebie i nie lubisz tego, co widzisz.
Nie ważne co robisz, ważne dlaczego to robisz, bo to „dlaczego?” decyduje o tym, czy coś ci służy, czy ci nie służy. Bardzo wiele osób będzie robiło tą samą rzecz i ta intencja za tą czynnością decyduje o tym, czy to jest negatywne, czy pozytywne. Można iść do sklepu i go obrabować z chciwości i można go obrabować z całkiem innych motywacji. Obrabowanie samo w sobie jest złe, ale motywacja już może wszystko zmienić. To „dlaczego?” jest najważniejsze.
Jak idziesz do bufetu i widzisz nowe jedzenie, którego na oczy nie widziałaś, to musisz spróbować, żeby powiedzieć czy lubisz, czy nie lubisz, ale jest różnica w próbowaniu nowego jedzenia, a inwestowaniu w restaurację, która go produkuje. Nie potrzebujesz kolejnego dyplomu na ścianie, żeby czegoś spróbować. Nie musisz iść studiować 4 lata produkcję makaronu, żeby go spróbować. Więc ja bym się zastanowił nad tym, dlaczego ty chcesz to zrobić. Bo jak to jest z miejsca braku, porównujesz się z innymi i źle wypadasz, to to nie jest pozytywna motywacja. Jak robisz coś naprawdę z negatywnego miejsca, to zawsze będzie wysiłek, to zawsze będziesz płynąć pod prąd. I ten rok i te 4 tysiące będą naprawdę wysiłkiem i nawet jak dopłyniesz do tego miejsca i będziesz miała ten dyplom na ścianie i wpis na CV, zobaczysz, że tam nie będzie satysfakcji, bo nie możesz robić czegoś z negatywnego miejsca i znaleźć w tym ekscytacji. Jak zrobisz to ze szczerych i prawdziwych intencji i tam cię ciągnie, to będzie wszystko z prądem rzeki, to będzie wszystko bardzo łatwe i przyjemne, nawet nie zauważysz, jak ten rok szybko minie i będzie też satysfakcja z tego, bo satysfakcja jest najważniejsza. Pamiętaj, że to jak się czujesz, jest całym twoim doświadczeniem. Wszystko, czego chcesz, jest dla uczucia.
Ja kiedyś powiedziałem, żeby więcej czuć, a mniej myśleć. Bo to myślenie, te konkluzje, to rozważanie, to porównywanie się, to wszystko jest umysł, to są logiczne konkluzje nieprawdziwych problemów w tym sensie, że jak problem nie jest właściwie zdiagnozowany, to nie możesz przepisać na niego właściwego lekarstwa, więc to emocje ci wszystko mówią. Emocje ci mówią, gdzie jest twoja droga, emocje ci mówią gdzie cię woła, emocje ci mówią, co daje ci przyjemność, a co nie, więc trzeba się wsłuchać w swoje emocje i za nimi pójść. Nie ważne co robisz, ważne dlaczego, to „dlaczego?” jest najważniejsze, bo to „dlaczego?” decyduje o tym, czy to coś robisz z miejsca pozytywnego, czy negatywnego, z miejsca pragnienia, czy strachu.